بالهایم مرا بس است
آنها را بسوی غرب و به سوی شرق می گسترم
بال راست بر آینده و بال چپ بر گذشته کشیده می شود ...
و من از فراز شعله های عشق اوج میگیرم
و خیره در چشمان تو می نگرم
ای تویی که می گویند هنوز آدمی را دوست می داری !!!!
ای تویی که جایگاهت آسمانهاست
توانایی من آن چنان است که به عرش تو می رسم
پرهایم مرا بسوی تو می کشد
اما من هنوز انسانم و قلب من آن جاست که تن من ...
در سرزمینی که دوست می دارم بر خاک افتاده است ...
شب یادبود نیاکان
همه چیز با تو بدنیا آمد و تو ،من شدی ...
دست من ، سر من ، صورت من ، کارهای من ...
کلاهت را قاضی کن نه برای کسی ..
در خلوت خودت ..
از این من چه بهره ای برده ای ...
خدا مغز را برای قشنگی در سر قرار نداد ..
التماس میکنم کمی فقط کمی از آن بهره بگیر...
رویاها تو را به جایی نمیرساند تنها ذهنت را اشغال می کند
و گاهی لحظات خووشی را برایت رقم می زند ...
همیشه یک جای کار میلنگد و یکی از پایه های زندگی کوتاهتر است ...
و گرنه هیچ کس شاعر نویسنده یا حتی پزشک و... نمیشد...
فکرت را بزرگ کن و بیندیش زندگی خود راه درست را نشانت می دهد ...
ارادتمند :م طوقیان
